Alternatief bij weerstand tegen hulpverlening

Sommige probleemgezinnen hebben met veel verschillende hulpverleners te maken. Een Eindhovense wijkmanager omschreef dat eens als volgt: ‘we werken in een verknipte samenleving. Zodra we een gezin met problemen in het vizier krijgen, pakken we een schaar en knippen het probleem in stukjes. En voor elk stukje is een ander iemand verantwoordelijk. Terwijl veel problemen natuurlijk samenhangen. De wijze waarop wij het georganiseerd hebben is het grootste obstakel geworden voor het oplossen van problemen van mensen’. Al gauw zijn tientallen instanties bij een probleemgezin betrokken.

De zin ‘Ik ben geen hulpverlener’ doet veel
Dit verklaart ook de weerstand van sommige mensen tegen hulpverleners. ‘Weer iemand over de vloer aan wie je het hele verhaal moet uitleggen’, wordt er dan gedacht. Eigen Kracht-coördinatoren krijgen deze reactie niet als ze uitleggen dat zij in hun dagelijks leven geen hulpverlener zijn maar bijvoorbeeld boekhouder, leerkracht, tandarts, huisvrouw of opa. Het zijn gelijkwaardige burgers die niet voor hulpverlenende professional hebben gestudeerd. Circa één tot vier keer per jaar bereiden zijn een Eigen Kracht-conferentie voor.

Zinnen als: ‘maar meneer ik ben geen hulpverlener. Ik ben er niet voor, om jou inhoudelijk te helpen. Ik ben iemand die als het ware de ceremoniemeester is voor de Eigen Kracht-conferentie. Ik ga op zoek naar mensen die jou een warme hart toedragen’ zorgt vaak voor een zichtbare ontwapening bij weerstand tegen hulpverlening. De onafhankelijke Eigen Kracht-coördinator maakt het verschil!