"Ik heb uitgelegd dat ik invloed heb als ik erbij blijf. Ik ben zo gewend om leiding te geven aan groepen, dat ik die positie altijd inneem en dat is hier niet nodig."

Warm gevoel van zoveel mensen

“De kracht van het netwerk,” antwoordt Silvia Lipman op mijn vraag wat haar het meest is bijgebleven van het netwerkgesprek dat zij heeft georganiseerd. Silvia is coördinator mantelzorgondersteuning en VPTZ thuis bij Manteling en heeft de training ‘Samenkracht’ gevolgd. Ze vertelt: “Sinds de training vraag ik niet meer ‘Wie kan u helpen?’, maar ‘Wie vinden het belangrijk dat het goed met u gaat?’. Dat deed ik ook bij een meneer die ik begeleid. De zorg voor zijn dementerende vrouw is zeer zwaar. Bij die vraag ging hij echt nadenken en toen kwam hij met een lijstje met namen. Die mensen hebben we uitgenodigd voor een bijeenkomst.”

Noodzaak
“Hij twijfelde nog wel, want hij had de mensen eerder al zelf gevraagd en dan zeiden ze dat ze iets gingen doen, maar haakten snel weer af. Ik legde hem uit: ‘Het verschil met het netwerkgesprek is dat we nu alle mensen samenbrengen en niet 1-op-1 en dat we vragen om concrete afspraken te maken met elkaar.’ Iedereen voelde de noodzaak, als er nu geen plan kwam, moest zijn vrouw naar een crisisplek en dat wilde niemand. Twaalf mensen kwamen samen in het buurtcentrum waar de man vroeger biljart speelde met vrienden. Ik heb iedereen welkom geheten, gezorgd voor koffie en thee, mijn rol toegelicht en de vraag benoemd ‘Hoe kunnen we zorgen dat het met hen goed gaat?’.”

Af en toe 
“Toen de voorstelronde klaar was, ben ik weggegaan. Dat vonden ze best gek en voor mij was dat heel onwennig. Ik heb uitgelegd dat ik invloed heb als ik erbij blijf. Ik ben zo gewend om leiding te geven aan groepen, dat ik die positie altijd inneem en dat is hier niet nodig. Ik had ook echt vertrouwen dat zij het konden. En dat bleek. Na een uur riepen ze me terug: ‘We zijn eruit.’ Ze hadden een heel concreet plan gemaakt, met een rooster van wie wanneer bij de vrouw kon zijn, zodat de man tijd had voor zichzelf en wie dingen met hem kon ondernemen. Na afloop snapte hij het verschil: ‘Als je met twaalf mensen bent, hoeft iedereen maar af en toe iets te doen.’ Hij zei dat het hem een heel warm gevoel gaf, zoveel mensen om hen heen. Dat gevoel deelde ik.”

 

tekst: Hedda van Lieshout

Regelmatig een inspirerend voorbeeld van Eigen Kracht in uw mailbox? Abonneer u dan op onze nieuwsbrief, hieronder kunt u zich aanmelden.