Gewoon aanbellen

“Wat kunnen jullie toevoegen?”, vroeg een manager in de ouderenzorg me vorige week. “We leggen verbindingen met mensen die voor iemand belangrijk zijn, maar niet in beeld zijn,” antwoordde ik. “Bij de start zeggen veel mensen ‘Ik heb niemand’ of ‘Ik wil mijn netwerk niet belasten’ of ‘Ze weten niet van mijn problemen’. Dan komen er toch gemiddeld tien mensen bij. Dat komt omdat wij onafhankelijk zijn en niets te maken hebben met de inhoud. We begeleiden alleen het proces en zorgen dat mensen met elkaar kunnen nadenken over wat nodig is en hoe dat geregeld kan worden. Dat voegen we toe.”

Onenigheid
De dag na dit gesprek sprak ik een Eigen Kracht-coördinator. Hij was bezig met de voorbereiding van een bijeenkomst voor een vrouw die opgenomen was in een ggz-instelling en graag hulp wilde bij het op de rit krijgen van haar leven. Ze had de afgelopen jaren alle contacten met vrienden en familie afgehouden. De Eigen Kracht-coördinator: “Ik mocht haar ouders bellen. Die waren blij dat ze contact zocht. Ze zijn naar haar toe gegaan en samen hebben ze nagedacht wie nog meer belangrijk waren. Bij mijn volgende bezoek aan de vrouw zei ze: “Mijn jongste broer staat niet op ons lijstje. Er is al jaren geen contact, na grote onenigheid. Maar hij is voor mij wel belangrijk. Er zijn twee problemen: als hij komt, komen de anderen niet. En ik heb geen contactgegevens.”

Verbaasd
Ze besloot het voor te leggen aan de familie. De familie zei: “Als hij voor jou belangrijk is, dan is hij welkom, maar hij komt toch niet. Hij is onbetrouwbaar en ongeïnteresseerd.” De Eigen Kracht-coördinator: “Niemand had zijn nummer, ze gaven me een vermoedelijk adres. Dus ik ben daarheen gereden en heb gewoon aangebeld. Altijd spannend hoe daarop wordt gereageerd. De broer woonde er en was heel verbaasd, maar ik mocht binnenkomen. Na mijn uitleg zei hij: “Het is voor het eerst dat ik hoor dat ik belangrijk ben voor mijn zus. En dat iemand contact zoekt en dat ik word uitgenodigd. Heel bijzonder!” Hij moest nadenken, maar heeft de volgende dag zijn zus gebeld. Hij is gekomen en de rest van de familie ook en met elkaar hebben ze een plan gemaakt.” Na dit gesprek wist ik nog iets wat wij toevoegen: we bellen gewoon aan.

tekst: Hedda van Lieshout

Wekelijks een inspirerend voorbeeld van Eigen Kracht in uw mailbox? Lees dan onze nieuwsbrief, hieronder kunt u zich aanmelden.