Een gemeenschap zijn

“We hebben zorgen over onze buren,” lieten buurtbewoners weten aan een wijkteam. Een medewerker ging naar het gezin: vader, moeder en twee kleine kinderen, afkomstig uit Senegal. Het gezin leefde geïsoleerd. Na enkele gesprekken hoorde hij dat de moeder een darmziekte had en één van de kinderen een verstandelijke beperking. De vader werkte, maar had weinig contact met collega’s. De wijkteammedewerker kon wat hulp bieden, maar had zorgen over het isolement. De vader ging wel naar de kerk. Daar kenden de buurtbewoners hem van. Het gezin zei niets nodig te hebben, maar bij een volgend gesprek bleek dat ze praktische hulp konden gebruiken. De medewerker stelde een Eigen Kracht-conferentie voor.

Pastor
De ouders vertelden de Eigen Kracht-coördinator, die hun taal sprak, dat ze erg op zichzelf waren. Ze zagen er tegenop dat hun oudste zoon straks naar school moet, omdat dit soms lastig wordt door ziekenhuisbezoeken. Ze misten oppas. “Maar we moeten dat zelf regelen,” zei de moeder. “Het is ons kind. De buurt weet niet dat hij iets heeft.” De Eigen Kracht-coördinator vroeg of ze met iemand contact hadden en toen noemde de vader de Senegalese pastor uit de kerk. De ouders vonden het goed dat deze een keer langskwam. De pastor vertelde toen dat de gemeenschap uit de kerk en ook buren graag iets voor het gezin wilden doen. De moeder zei dat niemand wist dat er iets met hun kind aan de hand was. Het hielp dat de pastor zei dat mensen daarom juist meer wilden helpen en dat het voor niemand een probleem was.

Grote letters 
De pastor kwam nog een paar keer langs en bracht de ouders in contact met buren en mensen uit de kerk. Uiteindelijk vonden ze het goed om een bijeenkomst te houden, waarin mensen wilden meedenken over hoe ze steun konden bieden. “De moeder was zo opgelucht dat iedereen beide kinderen accepteerde en verwelkomde,” vertelt de Eigen Kracht-coördinator. Bovenaan het plan stond met grote letters: ‘Wij steunen als gemeenschap dit gezin!’ Daaronder stonden concrete afspraken: hulp bij ziekenhuisbezoek, opvang voor beide kinderen, Nederlandse les, boodschappen doen, samen eten en spelen met buurtkinderen. Ook het wijkteam bood hulp.” Alle aanwezigen waren het eens: “Het is fijn om een gemeenschap te zijn, dit gezin hoort daarbij en we zorgen voor elkaar.”

tekst: Hedda van Lieshout

Wekelijks een inspirerend voorbeeld van Eigen Kracht in uw mailbox? Lees dan onze nieuwsbrief, hieronder kunt u zich aanmelden.