"Ik belde mijn moeder, die ik al twee jaar niet had gezien. Zij hing op. Ik voelde me zo alleen."

“Drugsverslaafden komen ook uit families”

Tijdens de digitale bijeenkomst van het Europese family group conference-netwerk, deelden Schotse collega’s een bijzondere film: ‘Recognition matters’. De film combineert een verhaal met onderzoek van de Universiteit van Edinburgh vanuit de theorie van erkenning van Honneth. Dr. Mitchell vertelt dat uit het onderzoek blijkt dat betere resultaten in hulpverlening worden behaald als er sprake is van empowerment, erkenning en partnerschap met professionals. Het gaat om gehoord en gezien worden en dus om erkenning krijgen. In het verhaal van Azaria is dit herkenbaar. Zij vertelt: “Ik was 15 toen ik drugs ging gebruiken. Ik werd mishandeld door mijn vriend. Ik liep weg en belandde op straat, waar ik ging bedelen. Omdat ik een jong meisje was, kreeg ik veel geld, wat meteen opging aan heroïne en crack. Toen raakte ik zwanger.”

Moeilijkheden en mogelijkheden
“Ik was in paniek. Hulpverleners zeiden dat de baby weggehaald zou worden zodra het geboren was. Ze lieten me geloven dat het niet anders kon. Ik belde mijn moeder, die ik al twee jaar niet had gezien. Zij hing op. Ik voelde me zo alleen. Met heroïne stopte ik, maar met de andere drugs lukte dat niet. Ik was een drugsverslaafde en kon dus geen goede moeder zijn. Drugs waren mijn enige zekerheid. Toen ontmoette ik een maatschappelijk werkster die naar me luisterde. Ook zij vertelde dat de baby niet bij mij kon blijven. Toch was er een verschil. Ze praatte anders met me. Ze gaf me vertrouwen dat de situatie kon veranderen en zei dat er mensen waren die om me gaven. Ze was eerlijk over de moeilijkheden, maar ook over mogelijkheden.”

Weer mens voelen
“Na het zien van de echo ben ik met drugs gestopt en mijn partner ook. Mijn moeder kwam weer. De maatschappelijk werker stelde een family group conference (Eigen Kracht-conferentie) voor. Ik vond het moeilijk, want ik dacht dat iedereen mij de schuld zou geven, maar ik wist ook dat ik beide families nodig had. Het was een informele bijeenkomst met eten en koffie. Er werd niet óver mij gepraat maar mét mij. Heel open. Ik voelde me weer mens omdat ik mee mocht bepalen. We maakten een plan. Na de geboorte konden we met z’n drieën bij mijn moeder wonen. Als we ons aan het plan zouden houden, dan mocht de baby blijven. We hebben ons aan het plan gehouden en ik ben nu twee jaar clean. Dankzij deze maatschappelijk werker en mijn kring. Wat iedereen moet onthouden: drugsverslaafden komen ook uit families.”

De film ‘Recognition matters’ is online te zien

tekst: Hedda van Lieshout

 

Wekelijks een inspirerend voorbeeld van Eigen Kracht in uw mailbox? Lees dan onze nieuwsbrief, hieronder kunt u zich aanmelden.