Drang of dwang?

“Er werd door jeugdzorg gezegd dat mijn kinderen beter ergens anders konden wonen. Ik was het daar niet mee eens, maar ik dacht dat ik niets te zeggen had,” vertelde een moeder aan de telefoon. “Mijn maatschappelijk werker zei dat ik recht had op het maken van een plan met familie en bekenden, dat er geen uitspraak was van de rechter en dat de hulp vrijwillig was. Ik wil graag alles doen om uithuisplaatsing te voorkomen. Kunnen jullie ons helpen?” We hebben haar verteld wat wij kunnen doen en ze wilde graag proberen een familiegroepsplan te maken: een veilig plan voor haar twee kinderen van 4 en 6 jaar.

Rechten
We namen, met haar toestemming, contact op met de jeugdbescherming. De betrokken professional vertelde dat het ging om een ‘drangtraject’, om niet naar de rechter te hoeven. De moeder had dit ervaren als dwang. Ik moest aan deze moeder denken toen ik deze week een interview met een andere moeder zag en dit nieuwsbericht las. We krijgen heel vaak ouders aan de telefoon die niet weten hoe het zit of wat hun rechten zijn. De jeugdbeschermer in de situatie uit onze praktijk kende het familiegroepsplan niet eens, maar wilde wel meewerken. Er werden voorwaarden gesteld aan het plan en de jeugdbeschermer kwam naar de planbijeenkomst.

Andere taal
Er bleek een kring van mensen die ook zorgen hadden. De opa: “Ik snap niet hoe jeugdzorg het in het hoofd haalt om niet met ons te praten. Wij zijn grootouders, we kennen onze kleindochters, we houden van ze. Stel je voor dat ze zomaar worden weggehaald. Wij hebben ook zorgen, maar we zijn er voor onze dochter.” De zus van de moeder: “Ik ben blij dat ik mee kon denken. Mijn zus komt er alleen niet uit. De hulpverleners spreken een andere taal dan mijn zus. Het wordt niet duidelijk voor haar wat ze bedoelen. In de planbijeenkomst konden we uitleg vragen. Het werd open besproken. Toen snapten we pas wat ‘drang’ eigenlijk betekent. We kregen een kans om samen een plan te maken en die kans hebben we genomen.” Er kwam een plan waarbij de kinderen tijdelijk bij hun opa en oma gingen wonen, zodat hun ouders orde op zaken konden stellen. Na twee maanden was een vervolgbijeenkomst gepland om terugplaatsing te bespreken.

tekst: Hedda van Lieshout

Wekelijks een inspirerend voorbeeld van Eigen Kracht in uw mailbox? Lees dan onze nieuwsbrief, hieronder kunt u zich aanmelden.