Actueel

“Voor de kinderen zou het zo fijn zijn als er afspraken komen,” zei een jeugdbeschermer. “Maar de ouders lijken nergens toe bereid.” Ze maakte zich zorgen om een tweeling van 9 jaar die woonde bij hun vader. De ouders waren gescheiden en maakten voortdurend ruzie. Er was veel gebeurd, de omgangsregeling was stopgezet in de periode dat de moeder een alcoholverslaving had.

“Het is pijnlijk dat ik niet voor mijn zoon en dochter kan zorgen,” vertelde een vader. Hij was gedetineerd. Op het moment van zijn aanhouding was zijn vrouw opgenomen voor een verslaving en zijn kinderen waren toen in een pleeggezin geplaatst. Er was veel ruzie geweest in de familie door alles wat er gebeurd was. Intussen waren er veel gesprekken geweest en was er weer contact tussen familieleden. Ouders, broers en zussen kwamen weer op bezoek.

“We willen voorkomen dat het weer misgaat.” zei de wijkagent toen hij ons vroeg om een buurtbijeenkomst te organiseren. Vorig jaar was er veel ellende geweest in de periode voor kerst. Jongeren hadden overlast veroorzaakt met vuurwerk, ouderen durfden de straat niet op en mensen met honden waren erg boos geworden. De politie had vaak ingegrepen. De wijkagent: “Dit jaar begon het rustig, maar intussen lopen de spanningen weer op."

“Wie bepaalt wanneer het veilig genoeg is?”, vroeg een maatschappelijk werker zich af. Hij begeleidde een gescheiden vader van een vijfjarig zoontje. Voor de scheiding ging het al een tijd niet goed. Na een enorme en heftige ruzie was het uit de hand gelopen en had hij zijn vrouw geslagen. Daarna ging het erg slecht met haar en ze kon een tijd niet voor haar zoontje zorgen. De jongen werd in een pleeggezin geplaatst totdat het weer goed ging met zijn moeder.

"Het lijkt alsof iedereen zorgen heeft, behalve hijzelf,“ verzuchtte de hulpverlener. Ze belde ons over een jongen van 16 jaar die was opgepakt voor een diefstal. Hij ging niet meer naar school en hing rond met een groep jongens of zat op zijn kamer. Zijn school had een melding gedaan en inmiddels waren veel hulpverleners betrokken. Zijn ouders waren gescheiden, maar hadden goed contact.

Begin november was het tijd voor de jaarlijkse studiedag voor Eigen Kracht-coördinatoren met als thema ‘herstel’. Een mooie dag van ontmoeten, leren en uitwisselen. Er waren workshops van samenwerkingspartners als Villa Pinedo, Perspectief Herstelbemiddeling en de herstelconsulent van PI Nieuwegein. In heel veel Eigen Kracht-conferenties gaat het ook over herstel: herstel van relaties, herstel na echtscheiding om een plan te maken voor kinderen of herstel na een ingrijpende gebeurtenis.

“We ontdekten dat we geneigd waren in bezwaren te denken en het moeilijk te maken,” schreef een deelnemer na de training Samenkracht. Voorafgaand aan iedere training is er contact met de organisatie of het team die de training gaat volgen, om de training op maat te maken. Zo wordt duidelijk waar medewerkers tegenaan lopen als het gaat om gesprekken voeren over het netwerk van cliënten.

“Het is heel belangrijk om afspraken zo concreet mogelijk te maken,” vertelt een deelnemer aan een Eigen Kracht-conferentie. “Dat weet ik uit eigen ervaring.” Zij was gevraagd mee te denken in een bijeenkomst van een vriendin. In het gezin van de vriendin waren schulden en daardoor waren de spanningen hoog opgelopen. Veilig Thuis was betrokken en er moest een plan komen voor de kinderen.

Beroepskrachten in het sociaal domein vragen steeds vaker door naar netwerk van hun cliënten. In veel situaties blijkt dat lastig, bijvoorbeeld omdat een cliënt zegt niemand te hebben of het netwerk niet te willen belasten. Over dat soort situaties gaat de korte training Samenwerken met informeel netwerk die deze week door SKJ is geaccrediteerd voor drie punten. In de training krijgen deelnemers concrete handvatten hoe ze door kunnen vragen over het belang van familie, vrienden en buren.

“Er moet echt iets gebeuren, maar ik krijg totaal geen ingang bij dit gezin,” zei een medewerker van een wijkteam tegen mijn collega. Het ging over gescheiden ouders met drie kleine kinderen, die het niet lukte om goede afspraken te maken. Er kwam steeds alleen maar ruzie en ze wilden absoluut niet samen praten. “Ik krijg ook helemaal geen contact met hen,” zei de wijkmedewerker. “Kunnen jullie ondersteunen, want het dreigt mis te gaan, de zorgen over de kinderen zijn groot.”