"Mevrouw zei dat ze alleen haar dochter had en zich schuldig voelde dat zij zoveel deed, maar ze had verder niemand."

Voorwaarde voor hulp is zelf beslissen

Vorige week verscheen onderzoek naar zogenaamde keukentafelgesprekken. Een conclusie was dat mensen die ondersteuning nodig hebben, in de praktijk weinig hebben aan hun netwerk. In NRC stond een artikel over dit onderzoek van o.a. Evelien Tonkens. In onze praktijk zien wij elke dag hoeveel familieleden, vrienden, buren en collega’s voor mensen kunnen en willen betekenen. Zolang ze maar de kans krijgen om zelf te bedenken wat ze willen doen en zolang de kring groter is, zodat er meedenkers en eventueel meehelpers zijn.

Luisteren
Ik schreef daarop een opinieartikel in NRC: ‘Het gaat wél goed aan de keukentafel, als je luistert’. Eigen Kracht-coördinatoren, hulpverleners en familieleden delen keer op keer verhalen waaruit blijkt wat er gebeurt als je mensen vraagt wat voor hen belangrijk is en wie er willen dat het goed met hen gaat. En vervolgens die mensen vraagt om mee te denken en hen met elkaar de kans geeft om een plan te maken dat bij hen past. Graag deel ik één van deze verhalen. Een wijkverpleegkundige belde mijn collega met zorgen over een mevrouw van 83 jaar. Ze woont nog zelfstandig, maar door beginnende dementie vergeet ze vaker dingen. Als ze op een avond vergeet het gas dicht te draaien en later volledig in de war haar dochter belt, stelt de wijkverpleegkundige voor de kring groter te maken. Mevrouw wil thuis blijven wonen, maar voor de dochter is de zorg voor haar moeder erg zwaar.

Grenzen
Een Eigen Kracht-coördinator gaat met hen praten: “Mevrouw zei dat ze alleen haar dochter had en zich schuldig voelde dat zij zoveel deed, maar ze had verder niemand. Ik vroeg haar of ze mensen kende die konden meedenken over haar vraag, zonder dat ze ook iets moesten doen.” Die mensen waren er wel. Stuk voor stuk wilden ze meedenken. Met elkaar en met informatie van beroepskrachten maakten ze afspraken. De meesten namen taken op zich, maar niet allemaal. Een buurvrouw vertelt: “Het was belangrijk dat het plan bij haar en ons paste en dat ik zelf grenzen kon aangeven. Ik heb afgesproken dagelijks even langs te gaan en twee keer per week boodschappen mee te nemen. Dat heb ik zelf bepaald. Ik vind dat op deze manier fijn om te kunnen doen.”

tekst: Hedda van Lieshout

 

Regelmatig een inspirerend voorbeeld van Eigen Kracht in uw mailbox? Abonneer u dan op onze nieuwsbrief, hieronder kunt u zich aanmelden.