Tegenover elkaar staan

We krijgen regelmatig vragen van hulpverleners over situaties die zo uit de hand lopen dat de schade groot is, terwijl de betrokken mensen dat niet goed door hebben. Bijvoorbeeld bij complexe echtscheidingen, waar dan gesproken wordt over ‘kampen’ of ‘tegenstanders’. Een jeugdbeschermer zei: “Ik vroeg beide partijen om samen in gesprek te gaan, in het belang van de kinderen. Ieder van hen zei: ‘Wij doen alles in het belang van de kinderen.’ Dan is het lastig om verder te praten, maar onze zorgen nemen toe.” Wij zoeken in deze situaties bruggenbouwers, mensen die beide kanten van het verhaal snappen en verbindend kunnen zijn. Vaak lukt dat, maar soms lijkt het hele netwerk verdeeld.

Nieuw gezin
Een collega vertelt over een situatie waarin het ernaar uitzag dat twee gezinnen niet nader tot elkaar konden komen: “De gescheiden ouders van een achtjarige jongen hadden beiden een nieuw gezin en waren, behalve de jongen, in alles gescheiden van elkaar. Tegen hun zoon spraken ze allebei negatief over het andere gezin. De school en maatschappelijk werker zagen dat het steeds slechter met de jongen ging en overlegden met de betrokken jeugdbeschermer. De uitkomst: ‘Er moet een gezamenlijk plan komen, anders gaan we ingrijpen.’ Een Eigen Kracht-coördinator mocht langskomen bij beide gezinnen en ze wilden allemaal meewerken, maar zonder hun netwerken. Doel was een plan maken hoe de ouders gaan samenwerken om te zorgen dat de jongen zich prettig voelt en ouders niet slecht over elkaar praten.”

Uitspreken
“De voorwaarde van de jeugdbeschermer was dat meer mensen zouden meedenken om te borgen dat dit gebeurde. Toen mocht de Eigen Kracht-coördinator alsnog naar familie. Zodra het ging over een gezamenlijk plan, kwam er alleen boosheid. Er bleek te veel oud zeer. Uiteindelijk kwam er één gezamenlijk besluit: er is herstel nodig. De Eigen Kracht-coördinator bereidde een herstelbijeenkomst voor, met als doel dat iedereen zich kon uitspreken of zoals oma zei: ‘Zodat we mét elkaar praten en niet óver elkaar.’ De mensen zijn samengekomen en hebben kunnen delen wat belangrijk was. Oma zei: ‘We hebben voor het eerst in jaren naar elkaar geluisterd.’ Er is bij de bijeenkomst maar één afspraak gemaakt: ‘We gaan een gezamenlijk plan maken.’ Dat het er in het begin op lijkt dat mensen niet nader tot elkaar kunnen komen, wil niet zeggen dat dit ook zo is.”

tekst: Hedda van Lieshout

Wekelijks een inspirerend voorbeeld van Eigen Kracht in uw mailbox? Lees dan onze nieuwsbrief, hieronder kunt u zich aanmelden.