Vragen bij een familiehereniging

“Ze wilden een plan maken, maar dat is niet gebeurd. Wat er wel gebeurde was uiteindelijk mooier,” vertelt een Eigen Kracht-coördinator over een bijeenkomst. We waren gebeld door de tante van een meisje van 15. Deze tante zorgde sinds een aantal jaar voor haar. Toen zij klein was konden de ouders door allerlei problemen niet voor haar zorgen. Ze was toen bij haar opa en oma gaan wonen. Dat ging jaren goed, maar toen ze in de puberteit kwam, werd het te zwaar. Door lichamelijke problemen bij de grootouders en doordat het gedrag van het meisje veranderde.

Contact
“Ze spijbelde veel van school, liet niet weten waar ze was, ging veel blowen en werd brutaler,” zo vertelt de tante. “Toen hebben wij aangeboden dat ze bij ons kon komen. Wij hebben veel ervaring met pubers en we hadden tijd en ruimte.” Het ging beter met het meisje, maar ze had nauwelijks nog contact met haar grootouders en andere familie. Ondertussen was er ook een en ander gebeurd en de tante stelde toen een bijeenkomst voor om een plan te maken om weer meer contact te krijgen. “Ik bereidde iedereen voor,” vervolgt de Eigen Kracht-coördinator. “Maar op de ochtend van de bijeenkomst zei het meisje dat ze eigenlijk alleen vragen had en graag antwoorden wilde.”

Uitspreken
“De jeugdbescherming vond een plan belangrijk en de familie zei dat er wel heel veel gebeurd was. Maar iedereen gunde haar een kans om te delen en te vragen. Het was heel emotioneel, ze stelde de vragen met haar tante. De afgelopen jaren had ieder in de familie eigen ideeën gehad over wat er aan de hand was, maar niets was uitgesproken. De familie vertelde dat ze hadden gedacht dat het beter was om haar met rust te laten, nadat ze hoorden dat het beter ging, ze weer naar school ging en niet meer blowde. Terwijl het meisje dacht dat ze haar niet meer wilden en haar de schuld gaven van dat de grootouders in hun gezondheid achteruit waren gegaan. Nu sprak ze dit uit. Haar familie zei: “We hebben je elke dag gemist. We nemen jou niets kwalijk. We willen graag contact, maar we willen vooral dat het goed met jou blijft gaan.” Er waren veel tranen en daarna veel knuffels. Ze spraken af om na een paar weken weer samen te komen om af te spreken hoe ze voortaan contact kunnen houden.”

tekst: Hedda van Lieshout

Wekelijks een inspirerend voorbeeld van Eigen Kracht in uw mailbox? Lees dan onze nieuwsbrief, hieronder kunt u zich aanmelden.