Wantrouwen voor jeugdbescherming

“Soms is het wantrouwen bij families zo groot dat we niet eens in gesprek komen,” vertelde een jeugdbeschermer. “Mensen horen het woord jeugdbescherming en denken ‘ze willen de kinderen uithuisplaatsen’ en proberen ons buiten de deur te houden.” Deze jeugdbeschermer was door de rechter aangesteld toen er zorgen waren over het eerste kindje van een gezin van Turkse afkomst. Ze had deze ouders begeleidt en het ging goed. Nu was de moeder zwanger van haar tweede kind en de jeugdbeschermer had gehoord dat ze door een val in het ziekenhuis was gekomen. Ze vervolgt: “De moeder heeft diabetes. Door de zwangerschap zijn er veel schommelingen en soms is de bloedsuiker zo laag dat ze valt.”

Taal
“Ik nam contact met haar op, maar ze wilde niet dat ik langskwam. ‘Alles was goed,’ zei ze. Ik ben toch langsgegaan, maar ze deed niet open. Toen kwam net haar moeder eraan en liet ze me toch binnen. Haar moeder, die geen Nederlands sprak, begon druk te praten. De vrouw vertaalde: ‘We zorgen goed voor de kinderen en voor elkaar.’ Ik kon dit mooi aangrijpen om uit te leggen dat ik vertrouwen in de ouders heb, dat ik juist wil dat de kinderen thuis blijven. Ze hoorden me niet. Toen stelde ik voor dat zij een plan zouden maken, met hun netwerk. Ze hoorden ook dat niet echt. Maar omdat ik zei dat er wel iets moest gebeuren, stemden ze in met een bezoek van een Eigen Kracht-coördinator.”

Noodknop
De Eigen Kracht-coördinator: “Toen ik belde, hielden ze het eerst af. Toen vertelde ik in het Turks wat mijn taak was: een bijeenkomst organiseren met mensen die voor hen belangrijk zijn. Ik vertelde dat de jeugdbeschermer zorgen had, maar ook vertrouwen had in hun familie. Dat luchtte erg op. Ik mocht komen, samen met de jeugdbeschermer. Er waren toen al vijf familieleden. Twee tantes vertelden dat zij ook zorgen hadden, omdat de vader veel weg was als internationaal vrachtwagenchauffeur. Ze wilden een plan maken. Een week later was de bijeenkomst. De vrouw kreeg een ketting met noodknop, waardoor meteen drie buren werden ingeschakeld als ze erop drukte. Ook maakten ze een schema om op het andere kindje te passen als de moeder te moe was. Er kwam veel steun voor na de geboorte.” Na afloop werd er samen gegeten, met de jeugdbeschermer. Die zei: “Eindelijk voel ik wederzijds vertrouwen.”

tekst: Hedda van Lieshout

Wekelijks een inspirerend voorbeeld van Eigen Kracht in uw mailbox? Lees dan onze nieuwsbrief, hieronder kunt u zich aanmelden.